Napalona Jadzia

Za oknem dziś jesień w wydaniu jakiej bardzo nie lubię. Temperatura drastycznie spadła, za oknem ciemno, ponuro i pada deszcz. Muszę się zmobilizować i napalić w piecach.

W związku z tym że trzeba przerwać prace ogrodowe opiszę jak to z Jadzią było.

Już od rana w środę Jadzia nie chciała jeść, wykazywała pełną nerwowość. Z obórki raz po raz dochodziło znaczące mee. Wieczorem mee ... przerodziło się w meczenie które moje słabe nerwy i wrażliwe ucho nie było już w stanie wytrzymać.

Rano ok 6 zbudził mnie Jadziny koncert. Wyprawiłam syna do szkoły i postanowić coś musiałam.
Zaczęłam rozważać przyprowadzenie/przywiezienie Bolka do domu. Szybko jednak porzuciłam tę myśl. Po pierwsze, jak wsadzić 100 kilowego kozła do samochodu ?, po drugie przewożenie go w osobówce mogłoby skończyć się dla mnie lub dla auta nieco drastycznie. Nie wspominając o Bolusiowym zapaszku.. Prowadzenie Capa na postronku przez pół wsi też jakoś mi nie odpowiadało. Nie żebym się wstydziła z kozłem paradować. Niechęć do tej eskapady wzbudzał przede wszystkim strach przed nadpobudliwym stworzeniem.

Cóż było robić, wybrałam jedyną opcję która mi pozostała. I tak wczesnym rankiem wybrałam się z Jadzią na spacer. Jadzia lubi wycieczki to też ochoczo ruszyła za mną. Po drodze podjadała co smaczniejsze chwasty i ziółka, na dłużej zatrzymała się przy wierzbie którą wręcz uwielbia.

Ok 50 metrów przed domem pana Frania Jadzia chyba zrozumiała czemu ma służyć nasza wyprawa. W krzakach już słyszałam pomrukiwanie i sapanie Bolusia.

To była miłość od pierwszego wejrzenia. Nastąpiło radosne powitanie. Cap starał się ze wszystkich sił przypodobać swojej partnerce. Posapywał, pochrząkiwał, grzebał przednią racicą, zachęcał jak mógł. Jadzi nie trzeba było długo namawiać.

W tym czasie pan Franio pokazywał mi  "rany" i opowiadał o podbojach Bolusia. A to jak wziął na rogi sąsiada, a to jak musiał wskakiwać na wóz kiedy rozwścieczony kozioł zerwał się z postronka. I o tym że całkiem niedawno w oborze zrobił dziurę na wylot w ścianie. Przyznam szczerze że nie do końca wierzyłam tym wszystkim opowieścią. Jednak kiedy pan Franuś nieopatrznie stanął blisko Bolusia ten myśląc że być może chce mu zabrać nową dziewczynę trącił go rogiem. Pan Franuś teatralnie odskakiwał od kozła a ja przyznam że miałam niezły ubaw.
Jeszcze kiedy Boluś mieszkał z nami czułam przed nim respekt,  opowieści sąsiada sprawiły że naprawdę zaczęłam się bać.
Ponieważ gra wstępna przedłużała się uzgodniłam że zostawię Jadzię i przyjdę po nią wieczorem.

Kiedy wróciłam do domu już z drogi słyszałam jak Lusia i Franka nawołują Jadzię. Kozy to bardzo stadne zwierzęta, kiedy jedna zniknie z oczu są bardzo niespokojne.

Póznym popołudniem poszłam odebrać Jadzię. Pan Franuś z daleka krzyczał że misja zakończyła się powodzeniem. Nie oszczędzając szczegółów co do samego aktu i pełnej gestykulacji jak się to wszystko odbyło zdał relację :).  Szczerze się ucieszyłam że mogę zabrać ją do domu.

Przy dobrych wiatrach na przełomie lutego i marca możemy się spodziewać małych Bolusiów :)


W sobotę i niedzielę kozioł jednak zagościł na naszej łące o czym być może też kiedyś napiszę ale to już inna historia .....

Zapomniałam zrobić aktualnych zdjęć Bolkowych. Kozioł zmężniał, nabrał masy i urosły mu potężne rogi.
Przedstawiam zatem zdjęcia z okresu kiedy mieszkał jeszcze u nas.

pół roku

młodzieniec

dorastam

Stałem się dorosłym kozłem :)