poniedziałek, 24 czerwca 2013

Codzienność

Rzadko mi się zdarza bywać tak często na blogu ale pomyślałam sobie że pokarzę Wam jeszcze kawałek życia na górce. Zanim zniknę wakacyjnie by najprawdopodobniej pojawić się dopiero pod koniec lata. Za kilka dni przyjadą goście. Potem mały rozrabiaka, więc pewnie mowy nie będzie o pisaniu postów.

A zachwycam się niezmiennie tym jaki świat się stał kolorowy i pachnący. Kidy rano doję kozy pod wiatką mgła opada nad doliną ukazując przepiękne widoki. Czas płynie wolno, leniwe i bardzo pozytywnie. Dobry czas. Zwierzaki dają mi wiele radości która często przeplata się ze zmartwieniami. Czasami chorują, czasami lis pojawi się na horyzoncie. Odkryję kolejną niepokojącą narośl pod brzuchem mojej suki. Kot polujący na kurczaki, wypielęgnowane warzywka pożarte przez szkodnika, walka z kleszczami. Mimo wszystko jednak lato jest piękne. Oby trwało jak najdłużej.

Tymczasem zaczynają kwitnąć powojniki ... często obgryzane przez niesforne kozy jednak dają radę





I róże ...




Pachnie lawenda i moje ulubione nasturcje zaczynają szaleństwo ...




Codziennie pojawiają się nowe kolory, coś kwitnie, coś przekwita. Jak dla mnie za szybko.



Małe kurczęta rosną z dnia na dzień. Jeszcze kilka dni temu puchowe kuleczki, dzisiaj prawie całe pokryte piórkami.



Pewnie za kilka tygodni będą mogły dołączyć do pozostałej rodzinki. Kury mają swój kawałek wybiegu.  Ze względu na ich bezpieczeństwo wypuszczam je dwa razy dziennie rano i wieczorem. Wtedy mogą sobie pospacerować i pojeść do woli zielonki.
Nie ma dnia żeby nie znalazła się jakaś uciekinierka która przefruwa przez ogrodzenie i udaje na samotną wyprawę po okolicznych łąkach. Niestety nigdy nie mam pewności czy wróci. Jastrzębie to wytrawni łowcy.



Kozy po całodziennym wypasie ok 19 zbierają się pod bramką. To znak że chcą już wrócić do swojej obórki. Matki do dojenia, dzieciarnia rzuci się za chwilę na pachnące siano które na nie czeka w paśnikach.

,
,
No i tak to się kręci. Wszystkim czytelnikom bloga życzę wspaniałych letnich chwil. 






niedziela, 23 czerwca 2013

Lato

Po tygodniu tropikalnych upałów wczoraj w południe przyszła oczekiwana nawałnica. Grad z wielką ulewą. Pioruny rozświetlały niebo a huk niósł się po górach. Siedziałam na schodkach przed domem i delektowałam  orzezwiającymi kroplami, które raz po raz skapywały mi na kolana. Po burzy nie wyszło słońce, powietrze orzezwiło się i nareszcie jest czym oddychać. Koniec pierwszej fali tropikalnych upałów w tym roku. Mam tylko nadzieję, że po krótkim odpoczynku będą i kolejne. Lubię lato i gorące powietrze.
Cały tydzień pracowałam przy sianie. Święty skoro świt szedł na łąkę i kosił ręczną kosą przez kilka godzin. Moim zadaniem było przerzucanie siana w ciągu dnia. I tak kawałek po kawałku udało nam się wykosić cały sad i przylegającą łączkę. Łąka piękna w tym roku, kolorowa, pachnąca i wysoka. Ciekawe czy to zasługa rozrzucanego na niej wiosną koziego obornika.  Siano już złożone na stryszku. Tylko niewielka część została na łące. Myślę że nie uda się tego już w tym tygodniu wysuszyć i zmarnuje się. Cóż, zawsze jakieś straty muszą być. I tak jestem ogromnie zadowolona z tego co udało nam się zgromadzić. 

Cieszę się na koniec roku młodego. Chyba bardziej niż sam zainteresowany czwartoklasista. Ostatnie tygodnie to ciągła gonitwa. Sprawdziany, klasówki, prace na koniec roku. Młody sam w sobie inteligentny dzieciak i daje radę, ale ja chyba nadgorliwie lubię mieć wszystko pod kontrolą i za bardzo się przejmuję wywierając presję na niego, że musi być lepszy niż ... Muszę nad tym popracować, znaczy nad sobą. 




Po dwóch tygodniach wygrałyśmy z Lusią walkę o wymię. Chyba z namiaru majowej wilgoci przyplątało się jej paskudne zapalenie. Myślałam że mamy po sezonie mlecznym. Jednak dzięki mądremu weterynarzowi i kilku seriach antybiotyku udało się wygrać. Dzisiaj minęła karencja na leki, od jutra znowu ruszam z produkcją serów. 



Warzywniak w tym roku marnie rośnie mimo iż regularnie odchwaszczany. Maj był bardzo chłodny i deszczowy, teraz tropikalne upały też dały się roślinkom we znaki. Zobaczymy może nadgonią. Bardzo pozytywnie zapowiadają się pomidory w foliaku. 



Kurczęta z niebieskich jaj nadal spędzają noce w kartonowym pudle w domu, na dzień wynoszę je do prowizorycznej wolierki gdzie skubią młodą trawkę i wygrzewają się na słoneczku. Może w przyszłym tygodniu przeniosę je już na stałe na zewnątrz. Nie za bardzo miałam pojęcie o odchowywaniu takich maluchów i przez własną niewiedzę chyba przyczyniłam się do śmierci dwóch piskląt. Na szczęście reszta ma się dobrze i rośnie w oczach. Ciekawe co z nich wyrośnie ?


 Dorosłe kury,  mam ich w obecnej chwili 7 wszystkie znoszą jaja. Po zeszłorocznym kurzym fiasku nadeszła pora obfitości. Bardzo mnie to cieszy, a jaja są wyśmienite. Młody kogucik dorośleje i zaczyna piać, o ile pianiem można nazwać to co wydobywa się z jego gardzieli. Na szczęście nie wchodzą sobie z drogę z Zadziorą i wygląda na to że podzielą się opieką nad  paniami. Kurka liliputka uparła się żeby znosić jaja na łące, ale jak do tej pory udaje mi się znajdować zakamarki w których je chowa.  



Wrzucam kilka fotek które już niestety straciły na aktualności. Kwiaty przekwitły a kurczęta urosły. Aktualnie królują róże i powojniki, zaczyna pachnieć lawenda, cudowny czas, tylko  ogromnie pędzi. Jak zatrzymać lato ?


Fifi, Gapa i Dzidziol też rosną.


,

A za dwa tygodnie ... witaj babsiu :)



sobota, 1 czerwca 2013

Już czerwiec


Od początku istnienia bloga wiosna i lato to czas kiedy mało piszę i nie mam zbyt wiele czasu aby zaglądać co u innych. Wiosna to czas kiedy na górce "zimny" pokój zamienia się w pokój dla gości a ostatni wyjeżdżają we wrześniu. Wtedy życie znowu zwalnia, a ja przestawiam się na spokojny, lekko leniwy czas, kiedy nic mnie nie goni. Tak jest i w tym roku. Tylko szkoda że maj był wyjątkowo mokry i  chłodny.



Są też plusy deszczowej aury. Pojawiły się pierwsze grzyby w lesie. Wczoraj ugotowałam pyszną zupę ze świeżych siniaków.  Za miesiąc wakacje. Nie zdecydowałam się wyjechać do córki i sami nigdzie nie wyjeżdżamy. Młody pojedzie na obóz.  Mam nadzieję podgonić prace remontowe ponieważ od zimy stanęliśmy w miejscu. Może powstanie mój wymarzony od lat taras i będę mogła sączyć ulubioną poranną kawkę na świeżym powietrzu niezależnie od aury za oknem. 

Grodzenie nowego pastwiska dla kóz powoli dobiega końca. Święty wraca po 17 do domu i ma jeszcze kilka godzin żeby coś porobić. Będę miała teraz kozy "na oku", praktycznie 5 metrów od drzwi wejściowych do domu. Jak znam życie będą mi towarzyszyć za płotem jak tylko pojawię się na linii ich wzroku. Trochę to pastwisko wymagało zabiegów, siatka biegnie po dużych skosach i nie wygląda to zbyt estetycznie, no ale inaczej się nie dało.  Fajnie jest kiedy święty na stałe mieszka w domu. Po raz pierwszy od kilkunastu lat  razem żyjemy jak "normalni" ludzie. Bez wyjazdów, bez życia na walizkach, bez łapania chwil. Niestety pewnie wkrótce będzie musiał znów wyjechać, ale na razie dobrze jest jak jest i nie ma co wybiegać w przyszłość. 

 

Dzisiaj kolejny deszczowy dzień. Święty w pracy, reszta jeszcze śpi. Lubię takie chwile kiedy mam spokój, mogę spokojnie pomyśleć i zaplanować dzień. Kozy wydojone, pora zabrać się za ser. To dopiero trzeci rok od kiedy przerabiam mleko. Przypominam sobie pierwsze próby ich wytwarzania i muszę przyznać że dopiero teraz zdaję sobie sprawę jak niewiele wiedziałam o  robieniu sera. Nic nie zastąpi praktyki. Lusia zaskoczyła mnie w tym roku laktacją i daje jak na razie 4 litry pysznego mleka na dwa dojenia.. Niestety ma bardzo twarde wymiona i ciężko się ją doi, ręce bolą. Mała Lusiowa kózka Gapa zostaje u nas. Koziołek będzie dorastał u mojej koleżanki, docelowo przeznaczony jest do konsumcji. Tak więc spróbujemy w tym roku mięsa koziego. 


Wstawiam kilka zaległych zdjęć które miały być pod poprzednim potem. Troszeczkę nie aktualne ponieważ robione ok dwa tygodnie temu. Na górce królują teraz piwonie i irysy. Pięknie jest. 

Takie schodki zrobiliśmy sobie do sadu i na pastwisko. Nic wielkiego ale dużo wygodniej się wychodzi do góry.